Ηλεκτρονική Υπηρεσία Υποστήριξης μελών & φίλων

Η πανδηµία µας έδωσε την αφορµή για µια ριζική αναθεώρηση του ρόλου του κράτους, των ικανοτήτων και δυνατοτήτων που πρέπει να κατέχει. Ένα κράτος που στην καλύτερη περίπτωση «διορθώνει τις αποτυχίες της αγοράς» και στην χειρότερη περιορίζεται στον ρόλο του εξωτερικού αναθέτη (outsourcing) χωρίς να εξασφαλίζεται το δηµόσιο συµφέρον, δεν µπορεί να ανταποκριθεί στις µεγάλες προκλήσεις της εποχής µας. Απαιτούνται, συνεπώς, σχέδιο και επενδύσεις στη συνεχή δηµιουργία γνώσεων και αυτοπεποίθησης στον εσωτερικό του µηχανισµό.

Η πολιτική µας πρόταση καθορίζει µε σαφήνεια τις γραµµές που µας διακρίνουν από την Συντήρηση, Δεξιά και Αριστερή, δύο συστήµατα αντιλήψεων που επιχειρούν και αυτά να κυριαρχήσουν, µερικές φορές, µάλιστα, και σε αγαστή σύµπλευση µεταξύ τους:

Δεξιά Συντήρηση χαρακτηρίζεται από µια άκριτη πίστη στις δυνάµεις της αγοράς αλλά και από ένα βαθύ φόβο στις συλλογικές αξίες και πρωτοβουλίες της κοινωνίας. Από την πεποίθηση ότι αρκεί να µειώσεις τους φόρους των πλουσίων για να αυξηθούν οι επενδύσεις. Από τη βεβαιότητα ότι όλες οι επενδύσεις είναι το ίδιο χρήσιµες, ανεξάρτητα από την εγχώρια προστιθέµενη αξία τους, και ότι η «ανάπτυξη» µε κινητήρα τα κέρδη των λίγων µε κάποιο µαγικό τρόπο θα διαχυθεί αυτοµάτως στους πολλούς. Από την αντίληψη ότι το κράτος είναι ένας αδέξιος γραφειοκρατικός µηχανισµός που δεν είναι ικανός για καινοτοµία, σχεδιασµό και στρατηγική και ο ρόλος του πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο δυνατό και στο outsourcing. Ένα Κράτος Παρατηρητή και Τροχονόµο.

Χαρακτηριστικό παράδειγµα οι δράσεις του Ταµείου Ανάκαµψης. Κατάλογοι έργων χωρίς συγκεκριµένο σχέδιο για την εθνική οικονοµία, την πρωτογενή παραγωγή, τα ενεργειακά δίκτυα και τους εθνικούς παραγωγικούς πόλους κλάδων και τεχνολογιών που διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήµατα. Χωρίς σχέδιο για τις περιφερειακές οικονοµίες της χώρας µας. Οι επιλογές των µεγάλων επενδύσεων αφήνονται ολοκληρωτικά στο τραπεζικό σύστηµα χωρίς µέριµνα για τις εθνικές προτεραιότητες και µια κατανοµή που θα ενισχύει την περιφερειακή ισορροπία.

Η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και του δηµόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ, η αποδυνάµωση των ελεγκτικών µηχανισµών µε συνέπεια τον πληθωρισµό των υπερκερδών και της απληστίας, η αδιαφάνεια και η υποβάθµιση των θεσµών επιβεβαιώνουν ότι η συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα είναι, διαχρονικά, αντιµεταρρυθµιστική δύναµη. Το κατά καιρούς διαφορετικό πρόσωπο που παρουσιάζει, όπως και σήµερα, είναι απλώς ψευδές.

Από την άλλη µεριά υπάρχει και η Αριστερή εκδοχή της Συντήρησης µε µια εξίσου θεολογική πίστη στον
κρατισµό και ένα Κράτος – Εξουσιαστή, δυσπιστία και αντιπαλότητα µε τον ιδιωτικό τοµέα. Αρνείται την
δυναµικότητα που µπορεί να αποκτήσει και την κοινωνική ωφέλεια που µπορεί να επιφέρει ένας
ανταγωνιστικός ιδιωτικός τοµέας, αν υπάρχει ένας συγκροτηµένος σχεδιασµός από ένα Κράτος -
Στρατηγείο.

Ενδυνάµωση του Κράτους - Συνεργασίες που υπηρετούν πραγµατικά το Δηµόσιο Συµφέρον. Η πανδηµία µας προσέφερε ένα κρίσιµο µάθηµα, ότι απέναντι στις κρίσεις - αλλά και τις µεγάλες προκλήσεις της κλιµατικής αλλαγής, των ψηφιακών κολοσσών και των θηριωδών ανισοτήτων - η κυβερνητική παρέµβαση είναι αποτελεσµατική µόνο όταν ο κρατικός µηχανισµός διαθέτει τις απαραίτητες ικανότητες και δυνατότητες να δράσει. Πρέπει, συνεπώς, να επενδύσουµε στην ενδυνάµωση του κράτους σε κρίσιµες περιοχές όπως είναι η αναβάθµιση της ικανότητάς του για στρατηγικές παρεµβάσεις µακράς πνοής, οι συνεργασίες δηµόσιου και ιδιωτικού τοµέα που πραγµατικά υπηρετούν το δηµόσιο συµφέρον και η εξειδίκευση στις ψηφιακές τεχνολογίες και τα data.

Στρατηγικές Άµεσες Επενδύσεις. Οι πολιτικές που βασίζονται στην υπόθεση ότι οι επιχειρήσεις θέλουν πάντοτε να επενδύσουν και απλά χρειάζονται χαµηλότερους φόρους, είναι απλοϊκές και αφελείς. Τα κίνητρα αυτά, αν δεν συνοδεύονται από στρατηγικές άµεσες επενδύσεις του κράτους, σπανίως θα πετύχουν πράγµατα που δεν θα γινόντουσαν έτσι κι αλλιώς, µε αποτέλεσµα απλά να αυξάνουν την κερδοφορία χωρίς την επιπλέον αύξηση των επενδύσεων και της απασχόλησης. Ο πρωταρχικός στόχος µιας πραγµατικά προοδευτικής πολιτικής πρέπει να είναι η αύξηση των επενδύσεων, όχι των κερδών. Το πρόβληµα δεν είναι η κερδοφορία αλλά οι παραγωγικές επενδύσεις και η αξιοπρεπής εργασία.

Στρατηγικό Κράτος Επενδυτής. Στις απαιτήσεις της νέας εποχής δεν µπορεί να ανταποκριθεί ούτε το φιλελεύθερο κράτος της «Δεξιάς», ούτε το παραδοσιακό γραφειοκρατικό, δαπανηρό και αναποτελεσµατικό κράτος της «Αριστεράς» ούτε το αποτυχηµένο εφεύρηµα του «επιτελικού» αλλά βαθύτατα πελατειακού κράτους της ΝΔ ούτε το κοµµατικό πελατειακό κράτος και των δύο.

Η δηµογραφική γήρανση είναι η κρισιµότερη, ίσως, πρόκληση που αντιµετωπίζουµε. Για να µη γίνουµε µια κοινωνία χωρίς νέους, απαιτείται µια συγκροτηµένη πολιτική́ που θα διασφαλίζει επαρκή́ και αξιοπρεπή κατοικία στα νέα ζευγάρια, µε αιχµή την προώθηση του µοντέλου κοινωνικής κατοικίας. Γενναιότερες και στοχευµένες ενισχύσεις για τα παιδιά, ευρεία επέκταση της ένταξης σε βρεφονηπιακούς σταθµούς και εργασιακές διευκολύνσεις προς τους νέους γονείς, ιδιαίτερα τις µητέρες.

Η αναγέννηση του Εθνικού Συστήµατος Υγείας, η επάρκεια και αξιοπιστία του, προϋποθέτει ένα οργανωµένο σύστηµα Πρωτοβάθµιας Φροντίδας Υγείας που παρέχει περίθαλψη, φροντίδα και πρόληψη,σύγχρονες µονάδες περίθαλψης εκτός νοσοκοµείων, την υιοθέτηση σύγχρονων τεχνολογιών και τη λειτουργία ανεξάρτητων µηχανισµών αξιολόγησης.

Σήµερα και πολύ περισσότερο στο άµεσο µέλλον, η Παιδεία και το Σχολείο αποτελεί το καθοριστικό πεδίο που παρέχει γνώσεις, δεξιότητες αλλά και ένα σύστηµα αξιών στους αυριανούς πολίτες. Οι προτάσεις µας αφορούν εκπαιδευτικές πολιτικές µε στοχευµένη οικονοµική́ ενίσχυση του συστήµατος, ενισχυτικά µαθήµατα για τους µαθητές που υστερούν, ιδιαίτερη έµφαση στην Προσχολική Αγωγή, υποστήριξη της Ειδικής Αγωγής και ουσιαστική αναβάθµιση του αποτελµατωµένου συστήµατος της επαγγελµατικής εκπαίδευσης και της Δια Βίου Μάθησης µε την ουσιαστική συµµετοχή των κοινωνικών εταίρων.