Ηλεκτρονική Υπηρεσία Υποστήριξης μελών & φίλων

Ούτε τρία χρόνια δεν έχουν περάσει από τις εκλογές του 2019 και οι προγραμματικές θέσεις που είχε τότε υιοθετήσει το ΚΙΝΑΛ χρειάζονται μια ριζική επανεξέταση στο φως των εξελίξεων που μεσολάβησαν. Πριν τρία χρόνια, το βασικό ζητούμενο της ελληνικής οικονομίας ήταν να επιταχυνθεί η έξοδος από τα Μνημόνια και η επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, ικανών να εξασφαλίσουν μια συστηματική άνοδο της απασχόλησης, σταδιακή αποκατάσταση εισοδημάτων και ομαλοποίηση πολλών διαδικασιών και λειτουργιών που είχαν υποστεί στρεβλώσεις στην διάρκεια της οκταετούς εποπτείας.

Κύριος μηχανισμός επανόδου στην ομαλότητα θα ήταν – όπως προτείναμε - η επιτάχυνση των επενδύσεων έτσι ώστε να μειωθεί κάπως το χάσμα αποεπένδυσης της προηγούμενης δεκαετίας μέσω της ενίσχυσης των ιδιωτικών και δημοσίων επενδύσεων με τα κοινοτικά προγράμματα καθώς και την προώθηση μεταρρυθμίσεων που θα αύξαναν την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Κεντρική ιδέα των επενδύσεων ήταν η ικανότητα αύξησης της Εγχώριας Προστιθέμενης Αξίας (ΕΠΑ) στην παραγωγή, ώστε να βελτιωθεί το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών με μονιμότερο τρόπο και όχι πάλι με μεθόδους εσωτερικής υποτίμησης.

Η δημοσιονομική πολιτική που είχαμε εξαγγείλει είχε στόχο την διατήρηση ήπιων πρωτογενών πλεονασμάτων για να μπορέσει να χρηματοδοτήσει επενδύσεις χωρίς να επιβαρύνει περαιτέρω το δημόσιο χρέος. Τα κρατικά έσοδα θα διασφαλιζόταν καλύτερα με μία εκτεταμένη απλοποίηση του φορολογικού και ασφαλιστικού συστήματος που θα μείωναν τις υπερβολικές επιβαρύνσεις των εισοδημάτων με ένα δίκαιο και διατηρήσιμο τρόπο.
Η είσοδος της οικονομίας σε μία θετική πορεία θα παρείχε κίνητρα για την επάνοδο πολλών νέων επιστημόνων που είχαν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και μαζί με μία πιο ενεργή πολιτική κινήτρων και ενισχύσεων θα δημιουργούσε μια καλύτερη δημογραφική δυναμική στο μέλλον.

Πολύ γρήγορα όμως μετά τις εκλογές, η δυναμική των πραγμάτων άλλαξε και το προωθητικό άλμα δεν συντελέστηκε. Βραχυπρόθεσμα, ο λόγος ήταν μια σειρά από βεβιασμένες αποφάσεις της νέας κυβέρνησης οι οποίες συχνά προκάλεσαν μεγαλύτερη αβεβαιότητα από όση σκόπευαν να περιορίσουν. Για παράδειγμα, οι υπερβολικά στενές προθεσμίες απολιγνιτοποίησης έως το 2028 προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση στους τοπικούς πληθυσμούς που θα έφεραν το μεγάλο βάρος της μετάβασης, τροφοδότησαν φόβους ότι η Ελλάδα θα αναγκαστεί να κάνει μεγάλες αγορές ενέργειας αν έκλεινε τις λιγνιτικές μονάδες, ενώ οι νέες επενδύσεις θα γινόταν κυρίως με εισαγωγές μηχανημάτων προκαλώντας μεγάλη διόγκωση του εξωτερικού ελλείμματος.

Το πρώτο βαρύ πλήγμα ήλθε όμως με την μορφή της πανδημίας covid-19 που έσπειρε τον τρόμο στην κοινωνία επιβάλλοντας συνεχείς εγκλεισμούς και αποκλεισμούς των μετακινήσεων, καθήλωσε την οικονομική δραστηριότητα και προκάλεσε καθολική έκλειψη ολόκληρων κλάδων για ένα χρονικό διάστημα. Υπήρξαν όμως και οι θετικές εκφάνσεις της πανδημίας: Το δημόσιο σύστημα υγείας έφτασε στα ακραία όρια αντοχής του, αλλά άντεξε την πίεση και απεδείχθη μια σταθερή αξία της ελληνικής κοινωνίας. Το εμβολιαστικό σύστημα δούλεψε με επάρκεια, ενώ μια εκτεταμένη προσπάθεια ηλεκτρονικής εκπαίδευσης κάλυψε πολλά από τα κενά που διαφορετικά θα υπήρχαν από το κλείσιμο των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

Το επόμενο πλήγμα εμφανίστηκε στον ευρωπαϊκό ορίζοντα όταν οι κοινωνίες άρχισαν να βλέπουν την δραστική μείωση της πανδημίας και μία σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία επανάφερε τα σκοτεινά σενάρια πολέμου στην ευρωπαϊκή ήπειρο που είχαν εκλείψει από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και τροφοδότησε μια άνευ προηγουμένου ενεργειακή κρίση στις οικονομίες της. Σε αυτές τις συνθήκες, η διατύπωση των απαραίτητων επιλογών που πρέπει να κάνει μία χώρα σαν την Ελλάδα γίνεται εξαιρετικά δύσκολη, αλλά επίσης και απαραίτητη.

Το Κίνημα Αλλαγής αποτολμά την διατύπωση μιας σειράς προτάσεων στα βασικά θέματα Οικονομίας και Ανάπτυξης, καθώς και στο ευρύτερο φάσμα της λειτουργίας του κράτους και των πολιτικών που εφαρμόζει.